Του Αυτοκράτορος Θεοδώρου Δούκα του Λάσκαρι "ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ" (Απόσπασμα)

"Χριστός Ανέστη εκ νεκρών· αυτό είπε ο άγγελος· αυτό είδαν και οι γυναίκες· αυτό μαρτυρούν και οι σφραγίδες του Πιλάτου· ο άδειος τάφος το φωνάζει δυνατά· το μαρτυρεί ο κυλισμένος λίθος· οι φύλακες ελέγχονται με την φυγή τους· η κουστωδία (φρουρά) το ομολογεί και λαμβάνει τα χρήματα· οι αρχιερείς (Άννας και Καϊάφας) αποδεικνύονται ένοχοι· ο Πιλάτος αισθάνεται εντροπή· ο κεντυρίων (εκατόνταρχος), με το σχίσιμο του καταπετάσματος, πιστεύει· ο ήλιος το εδίδαξε (έδειξε) πριν, σκοτεινιάζοντας εις τον Σταυρό· τα αναστημένα σώματα των νεκρών την αλήθεια διετράνωσαν· όλη η φύσι την Ανάστασι εμαρτύρησε, που έγινε εις το τέλος του Σαββάτου προς την αρχή της πρώτης ημέρας.

Χαίρετε άνθρωποι· Χριστός ανέστη εκ νεκρών· η μαρτυρία είναι παναληθής· αγαλλιάσθε, ελευθερωθήκατε· ο Άδης εδεσμεύθη ευφραίνεσθε· Αναστάσεως ημέρα, υψώσατε την φωνή· ο αρχηγός της σωτηρίας μας ανέστη εκ νεκρών· χαίρε ο ουρανός και η γη· ιδού, αρμονία μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων, διά της Αναστάσεως· χαίρετε τα φυτά· η νέκρωσι του Χριστού έγινε εις τον Σταυρό, αλλά δι' αυτού συνετελέσθη η Ανάστασι· συνανέστησε τον Αδάμ· η Εύα ελύθη από τα δεσμά της· οι προφήτες προπορεύονται από τον Δεσπότη· οι βασιλείς, Σολομών και Δαυίδ, προσφέρουν τους επινίκιους ύμνους.

Χαίρετε άνθρωποι· εμειώθη το σκότος, εισήλθε το φως· έφυγε τροχάδην η σκιά, επήλθε η χάρις· το έαρ (άνοιξι) της ζωής ανέτειλε. Μήπως κανείς πρέπει να διδάξη τον Κύριο; μα, δεν Τον γνωρίζουν όλοι αναστημένο εκ των νεκρών; Ο Πιλάτος γιατί μαίνεται οργισμένος; ο Καϊάφας σκέπτεται, πού να λάβει χώρα το συμβούλιο των βουλευτών. Ευφραίνου και συ, ο ληστής, και είσελθε, με την συνέλευσι όλων, εις τον παράδεισο· ιδού, η φλογίνη ρομφαία έστρεψε τα νώτα· ο προπάτωρ ελευθερώθη· τα παιδιά του, ευφραίνεσθε. Από την προμήτορα Εύα προήλθε η πτώσι, από την αγνή Θεομήτορα η ανόρθωσι· με την παρακοή επήλθε ο θάνατος, με την ταπείνωσι του Υιού του Θεού εδόθη, ως βραβείο, η Ανάστασι.

Και πάλι λέγω: Χαίρετε άνθρωποι· εδεσμεύθη ο Άδης· προς τα άνω τρέχετε γρήγορα· κάθε φιλόθεος και φιλάρετος ας τρέξει να ιδεί την Ανάστασι· ας μη νικήσει η ολιγωρία των γυναικών, αλλ' ας προλάβει η ανδρεία· οι γυναίκες κραυγάζουν: Χαίρετε εις το εξής· σαν θερμότερες εις τον ζήλο, κινούνται· κι εμείς, ας μη ναρκωθούμε· γιατί δεν είναι χάριν του θεάτρου η οδοιπορία, αλλά χάριν της Αναστάσεως του Χριστού ο ήχος των σαλπίγγων· εις τις πανηγύρεις ήδη αντηχεί των γυναικών ο λόγος, που ελέχθη πριν εις την Ανάστασι του Χριστού. Από γυναίκα προήλθε η πτώσι και με γυναίκα κηρύσσεται η Ανάστασι.

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών· οι νεφέλες ας ράνουν (ραντίσουν) με νερό αγαλλιάσεως, τα φυτά ας φέρουν χλωρά φύλλα κι ας δώσει η γη τον καρπό της· ο Δημιουργός των πάντων ανέστη εκ των νεκρών, και σεις βλαστήσατε· της αρετής οι κλάδοι ανθήσατε, γιατί ο Αρχηγός της ζωής ανέστη εκ νεκρών. Ποιός δεν χαίρει σήμερα; ποιος δεν ενθουσιάζεται; ποιός δεν τέρπεται; και ποιός, για να το ειπώ έτσι, δεν ευφραίνεται;

Ανέστη εκ των νεκρών, και του Άδου το βασίλειο κατέλυσε· ανέστη, και τον διάβολο κατήργησε· ανέστη, και την αμαρτία εξήλειψε· ανέστη, και την ειδωλομανία εμείωσε· ανέστη, και την πλάνη απεδίωξε· ανέστη, και τον Αδάμ διέσωσε· ανέστη και τους αγγέλους έκαμε αμετακίνητους προς το κακό· ανέστη, και τον άνθρωπο έσωσε· ανέστη, και τα ουράνια συνέδεσε με τα επίγεια, υποδεικνύοντας τον Εαυτό Του παγκόσμιο βασιλέα και υπέρτατο Δεσπότη όλων: των αγγέλων, των ανθρώπων, των στοιχείων, των στοιχειωτών και, πρωτοφανές, των δαιμόνων. Χαίρετε, λοιπόν, με ανεκλάλητη χαρά· όσοι ακούετε ότι, ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών, ευφραίνεσθε· ποιος δεν προσκυνεί τον Πρώτο και τον Έσχατο, κατά την θεηγόρο φωνή· ποιος δεν Τον δοξάζει; Διελύθη το σκοτάδι· ελευθερωθήκαμε από τα δεσμά· προς την άνω βασιλεία υψωθήκαμε.

Αναστάσεως ημέρα· και ποιός δεν θα λάβει πνευματική κινύρα (κιθάρα) για να ψάλει επαναλαμβανόμενο μέλος (άσμα), με ωδές και ψαλμούς και αγαλλίασι μεγάλη, και με διαπεραστική μελωδία να αλαλάξει και να βοήσει το, ανέστη εκ των νεκρών; Χριστός Ανέστη εκ νεκρών. Φύγε μακριά μας κάθε δαιμονική φάλαγγα· κι ο αρχηγός του σκότους, με την στρατιά σου κάτελθε προς τα τάρταρα· γιατί ανέστη ο Αρχηγός της ζωής και το βασίλειό σου εσκύλευσε·

Κανείς, ω πιστοί, με πενιχρά ενδύματα ας μη συνδράμει (συντρέξει) εις την εορτή· ας λαμπροφορήσωμε, οι ορθόδοξοι, στις αισθητές αισθήσεις μας και στις νοητές, των αρετών· ας λαμπροφορήσωμε, οι ορθόδοξοι· ο αντικείμενος (διάβολος) απέθανε· ο Δεσπότης ανέστη· η χθεσινή λύπη, από χαρά διεβιβάσθη προς χαρά· τί μας εμποδίζει να συμψάλωμε με τους μαθητές; να ψάλωμε τα επινίκια μαζί με τις Μαρίες; Η θεία οικονομία συνετελέσθη· η συγκατάβασι, η σύλληψι, ο τόκος ο εκ Παρθένου, το Βάπτισμα, οι θεοσημείες, τα Πάθη και η Ανάστασι, Χριστός Ανέστη εκ νεκρών· χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε.

Έτσι, λοιπόν, κι εμείς κατά το μέγα Σάββατο, με θείο ύμνο μελωδούμε τον δεσπότη Χριστόν, τον αναστάντα εκ νεκρών· τον αληθώς αναστάντα· τον αληθώς και πέραν πάσης αμφισβητήσεως. Και εις εμάς, ω Κύριε, πόθεν (από πού) θα καταπεμφθεί η χάρι των αιτημάτων μας;"

Νεοελληνική απόδοσις υπό των πατέρων
της Ι. Μονής Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών Πατρών