Ο ναός μοιάζει με τον ουρανό

Ο οίκος του Θεού μοιάζει με ουρανό και όπως ακριβώς δεν είναι θεμιτό σε καμιά από τις αντίθετες δυνάμεις να μπει σ’ αυτόν, έτσι μήτε στον οίκο του Θεού. Σκέψου, άνθρωπε, πόσο μεγάλη αξία απολαμβάνεις, που και ο ίδιος βέβαια έγινες ναός και πόση θα ήταν σωστό να προσφέρεις καθαρότητα.
Πώς όμως θα μπορούσες να προσφέρεις την καθαρότητα; Αν διώξεις κάθε πονηρό λογισμό, αν κάμεις το χώρο της διάνοιας απροσπέλαστο στις διαβολικές ενέργειες, όπως ακριβώς αν μένεις στα άδυτα των Αγίων καλλωπίζοντας τη διάνοια σου. Διότι, αν στον ιουδαϊκό ναό δεν ήταν κάθε τόπος, βατός σε όλους, αλλά υπήρχαν διάφορες διακρίσεις και ο ένας ήταν για τους προσήλυτους, ο άλλος για τους εκ γενετής Ιουδαίους, ο άλλος για τους ιερείς, ο άλλος μονάχα για τον αρχιερέα και μήτε πάντοτε γι’ αυτόν, αλλά μια φορά το χρόνο, κατάλαβε πόση αγιοσύνη σου χρειάζεται που δέχτηκες, πολύ μεγαλύτερα σύμβολα από κείνα που δέχτηκαν τότε τα αγία των αγίων. Γιατί δεν έχεις τα Χερουβίμ, αλλ’ έχεις ένοικο τον ίδιο το δεσπότη των Χερουβίμ, μήτε στάμνα και μάννα και λίθινες πλάκες και τη ράβδο του Ααρών, αλλά δεσποτικό σώμα και αίμα και πνεύμα αντί για το γράμμα και χάρη που είναι ακατάληπτη στον ανθρώπινο λογισμό και απερίγραπτη δωρεά. Όσο μεγαλύτερα σύμβολα και φρικτά μυστήρια αξιώθηκες, τόσο μεγαλύτερη υπευθυνότητα έχεις για την αγιοσύνη και σου αξίζει περισσότερο να κολαστείς, αν παραβείς τα παραγγέλματα.

(Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου-«Εις Ψαλμούς» 133,Ε.Π.Ε.7)