Στις 3 Ιανουαρίου του 1911, εκατό χρόνια πριν, «κοιμήθηκε» στη Σκιάθο ο αποκαλούμενος «άγιος» των ελληνικών γραμμάτων… Από τότε, o Αλέξανδρος Αδαμαντίου Εμμανουήλ Παπαδιαμάντης αναπαύεται στο κοιμητήρι του νησιού του… Με το καντήλι του έργου του άσβηστο…
Γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη: «Η λάμψη του… είναι η προβολή ενός εσωτερικού κόσμου “απείραγου από τις μικρότητες” αλλά γεμάτου καθάριο έρωτα…». Κι ο Γιώργος Σεφέρης: «Ο Παπαδιαμάντης είναι ο πιο μεγάλος πεζογράφος της νέας ελληνικής λογοτεχνίας».
Να τον μνημονεύουμε όπου και να μας βρίσκει το κακό, αδελφοί, όπου και να θολώνει ο νους μας…
Γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη: «Η λάμψη του… είναι η προβολή ενός εσωτερικού κόσμου “απείραγου από τις μικρότητες” αλλά γεμάτου καθάριο έρωτα…». Κι ο Γιώργος Σεφέρης: «Ο Παπαδιαμάντης είναι ο πιο μεγάλος πεζογράφος της νέας ελληνικής λογοτεχνίας».
Να τον μνημονεύουμε όπου και να μας βρίσκει το κακό, αδελφοί, όπου και να θολώνει ο νους μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου