Ο κόσμος έχει αρχή, Δημιουργό και είναι δημιούργημα. Ο κόσμος είναι κύκλος, με κέντρο τον Θεό. Αυτός ο κόσμος είναι διαμονή και σχολείο του ανθρώπου. Θα μεταβληθεί με τη μεταβολή μόνο των ψυχών. Ο χρόνος. Όλα είναι δεμένα στην κίνηση του χρόνου. Όλα μεταβάλλονται με τη μεταβολή του χρόνου. Η νίκη της μεταβολής είναι η μεταμόρφωση.
Η φθορά. Ο κόσμος είναι άσχημος μέσα στη φθορά του. Η αγάπη μόνο νικάει την ασχήμια. Αγάπησες ποτέ το «πρόσωπο» μέσα από την ασχήμια της φθοράς του; Αγάπησες ποτέ το «τέρας» όπως η «πεντάμορφη»;
Νερό. Του χρόνου η εικόνα. Ροή, μεταβολή, τροπή. Αλλά και αφθονία σημαίνει το νερό. Πολύ πρωί, την πρώτη του Γενάρη, πηγαίνουν στην πηγή ν’ αντλήσουνε νερό, στο σπίτι να το φέρουν για το καλό του χρόνου.
«Ἀρχὴ ὁδοῦ ἀγαθῆς τὸ ποιεῖν δίκαια» (Παροιμ. ιστ’ 5). Δίκαιη πράξη, ξεκίνημα ευτυχίας. Η ελεημοσύνη είναι παιδεία αγάπης.
Κίνηση και χρόνος. Η πρώτη, πρώτη κίνηση του χρόνου ο λόγος του Θεού. Του χρόνου η αρχή δεν είναι χρόνος. Και την πρωτοχρονιά σαν χρόνο και μη χρόνο τη νιώθει ο άνθρωπος, σαν μαγικό σημείο, όπου για λίγο ακροβατεί, για να ξορκίσει τα κακά και να καλέσει τα καλά.
Από το βιβλίο της Άννας Μαρίνη, Ο Αη-Βασίλης και η βασιλόπιτα, εκδ. Ακρίτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου