ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ του Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου, Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου - Αγίων Μετεώρων "στην Ημερίδα: «Πρω­τεί­ον-Συ­νο­δι­κό­της και Ε­νό­της της Εκ­κλη­σί­ας»

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, σε­βα­στοί πα­τέ­ρες, ελ­λο­γι­μώ­τατ­οι κ. Κα­θη­γη­τές,
Χριστός Ανέστη.

Α­πο­τε­λεί ι­δι­αί­τε­ρη ευ­λο­γί­α για μας η τι­μη­τι­κή πρό­σκλη­ση του Σε­βα­σμι­ω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του Πει­ραι­ώς κ. Σε­ρα­φείμ να πα­ρα­στού­με και να α­πευ­θύ­νου­με τα­πει­νή κα­λο­γε­ρι­κή α­γι­ο­με­τε­ω­ρί­τι­κη προσ­λα­λιά σ' αυ­τή την η­με­ρί­δα, που με ι­δι­αί­τε­ρη φρον­τί­δα και ε­πι­στη­μο­νι­κή αρ­τι­ό­τη­τα δι­ορ­γα­νώ­νει κα­τα­δει­κνύ­ον­τας για μί­α α­κό­μη φο­ρά την ο­μο­λο­για­κή παρ­ρη­σί­α, το α­γω­νι­στι­κό φρό­νη­μα και την εμ­πνευ­σμέ­νη και μα­χη­τι­κή μαρ­τυ­ρί­α του.

Η α­πο­ψι­νή μας πα­ρου­σί­α ε­δώ εί­ναι μί­α εν­συ­νεί­δη­τη και υ­πεύ­θυ­νη μαρ­τυ­ρί­α έ­ναν­τι του μεί­ζο­νος προ­βλή­μα­τος του Οι­κου­με­νι­σμού, που ε­πι­σεί­ει σο­βα­ρούς κιν­δύ­νους για την Εκ­κλη­σί­α μας και την πνευ­μα­τι­κή πο­ρεί­α των πι­στών με βα­θει­ές πνευ­μα­τι­κές και σω­τη­ρι­ο­λο­γι­κές προ­ε­κτά­σεις.

Εί­ναι μί­α μαρ­τυ­ρί­α συ­νο­δοι­πο­ρί­ας και συμ­με­το­χής στην κα­λή α­νη­συ­χί­α και τον προ­βλη­μα­τι­σμό και των υ­πο­λοί­πων πα­ρι­στα­μέ­νων, ορ­γα­νω­τών, ει­ση­γη­τών και α­κρο­α­τών, αλ­λά και τό­σων αλ­λων πι­στών της Εκ­κλη­σί­ας μας, που θλί­βον­ται και α­γα­να­κτούν με τα σύγ­χρο­να οι­κου­με­νι­στι­κά α­νοίγ­μα­τα και εκ­φρά­ζουν την εν­το­νη δυ­σα­ρέ­σκεια και την α­γω­νί­α τους.

Εί­ναι η κοι­νή α­πο­φα­σι­στι­κή και α­νυ­πο­χώ­ρη­τη μαρ­τυ­ρί­α ό­λων μας ό­τι αρ­νού­με­θα να α­πο­δε­χθού­με τα τε­τε­λε­σμέ­να, που δι­α­μορ­φώ­νουν και ε­πι­χει­ρούν να ε­πι­βά­λουν, στον το­μέ­α των οι­κου­με­νι­κών δι­α­λό­γων και της ε­νώ­σε­ως με τους ε­τε­ρο­δό­ξους οι μη­χα­νι­σμοί της Νέ­ας Ε­πο­χής και της Νέ­ας Τά­ξε­ως Πραγ­μά­των. Σε και­ρούς μά­λι­στα δυσχεί­με­ρους για την πα­τρί­δα και τον λα­ό μας, που βι­ώ­νει με τον πλέ­ον τρα­γι­κό τρό­πο τις συ­νέ­πει­ες αυ­τών των μη­χα­νι­σμών μέ­σα στην δί­νη της κα­θο­λι­κής α­πα­ξι­ώ­σε­ως, της α­να­ξι­ο­πι­στί­ας, της α­πο­συν­θέ­σε­ως, της υ­πο­τέ­λειας και της πο­δη­γε­τή­σε­ως.

Τα ί­δια α­κρι­βώς α­πο­τε­λέ­σματα ε­πι­χει­ρούν­ται και στον το­μέ­α της πί­στε­ως μέ­σα στο νο­ση­ρό και αλ­λο­τρι­ω­τι­κό πε­ρι­βάλ­λον του οι­κου­με­νι­σμού, με α­νε­πί­τρε­πτες και ο­λέ­θρι­ες πα­ρα­χω­ρή­σεις, σχε­τι­κο­ποι­ή­σεις, νο­θεύ­σεις, αλ­λοι­ώ­σεις, με­ταλ­λά­ξεις και συμ­βι­βα­σμούς, που πραγ­μα­το­ποι­ούν­ται κά­τω α­πό τον μαν­δύ­α της κα­τα­λα­γής, της αλ­λη­λο­πε­ρι­χω­ρή­σε­ως, του α­μοι­βαί­ου εμ­πλου­τι­σμού, της α­δελ­φο­σύ­νης και μέ­σα σε έ­να κλί­μα α­κα­τά­σχε­της και α­νού­σιας α­γα­πο­λο­γί­ας.

Η α­λή­θεια ό­μως της πί­στε­ώς μας εί­ναι και θα πα­ρα­μεί­νει α­να­λλοί­ω­τη, α­πα­ρα­χά­ρα­κτη και α­και­νο­τό­μη­τη. Η ορ­θό­δο­ξη πί­στη μας εί­ναι και θα πα­ρα­μεί­νει α­δι­α­πραγ­μά­τευ­τη. Δεν έ­χει α­νάγ­κη από μη­χα­νι­σμούς στή­ρι­ξης, σύμ­φω­να στα­θε­ρό­τη­τας, ε­πο­πτι­κά συμ­βού­λια, δι­ε­θνή κη­δε­μο­νί­α. Δεν πε­ρι­στέ­λλε­ται, δεν υ­πο­νο­μεύ­ε­ται, δεν α­πα­ξι­ώ­νε­ται, δεν φο­βά­ται κερ­δο­σκό­πους, δεν χρε­ω­κο­πεί!

Αυ­τή η αποστολοπαράδοτη πί­στη της α­γί­ας μας ορ­θο­δο­ξί­ας, η ζώ­σα και σω­τή­ριος πίστη των Αγίων Πατέρων μας, πα­ρά τις λυσ­σώ­δεις ε­πι­βου­λές και ε­πι­θέ­σεις που δέ­χε­ται α­πό τους εν­τός και ε­κτός των τει­χών εμ­φα­νείς και α­φα­νείς πο­λε­μί­ους της, με την χά­ρη του Α­να­στάν­τος Κυ­ρί­ου μας, της Πα­να­γί­ας μας και των Α­γί­ων μας, και την ώδε προ­σφι­λή μας πα­τρί­δα θα σώ­σει και στην ά­νω και μέλ­λου­σα πα­τρί­δα μας θα μας ο­δη­γή­σει.

Το μή­νυ­μά μας εί­ναι σα­φές και κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό: τα θέ­μα­τα της πί­στε­ως δεν ε­πι­δέ­χον­ται εκ­πτώ­σεις και συμ­βι­βα­σμούς. Στα θέ­μα­τα της πί­στε­ως δεν υ­πάρ­χουν δι­οι­κούν­τες και δι­οι­κού­με­νοι, προ­ϊ­στά­με­νοι και υ­φι­στά­με­νοι, εν­το­λο­δό­χοι και υ­πο­τα­κτι­κοί. Δεν υ­πα­κού­ου­με σε εκ­φο­βι­σμούς και α­πει­λές. Δεν α­πο­δε­χό­με­θα τε­λε­σί­γρα­φα και τε­τε­λε­σμέ­να γε­γο­νό­τα. Αρ­νού­με­θα να εγ­κα­τα­λεί­ψου­με την σω­τή­ριο πί­στη και την α­γι­ο­τό­κο πα­ρά­δο­ση της Ορ­θο­δό­ξου Εκ­κλη­σί­ας μας ο­δη­γού­με­νοι σε ε­ξω­εκ­κλη­σι­α­στι­κές α­τρα­πούς ψευ­δε­νώ­σε­ων και ου­νι­τι­κών προ­σχω­ρή­σε­ων.

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε,

Θα θέ­λα­με και α­πό την θέ­ση αυ­τή να Σάς ευ­χα­ρι­στή­σου­με και να Σάς συγ­χα­ρού­με για την ο­μο­λο­για­κή σας μαρ­τυ­ρί­α στο ζή­τη­μα του Οι­κου­με­νι­σμού. Η η­γε­τι­κή Σας πα­ρου­σί­α, σε α­να­λο­γί­α μά­λι­στα με την ε­πι­σκο­πι­κή λει­ψαν­δρί­α στον συγ­κε­κρι­μέ­νο το­μέ­α, μας πα­ρη­γο­ρεί και μας εν­δυ­να­μώ­νει. Σάς ευ­χα­ρι­στού­με και Σάς συγ­χαί­ρου­με, ε­πί­σης, για την ορ­γά­νω­ση της α­πο­ψι­νής η­με­ρί­δος με το πο­λύ εύ­στο­χο και ε­πί­και­ρο θέ­μα: «Πρω­τεί­ον-Συ­νο­δι­κό­της και Ε­νό­της της Εκ­κλη­σί­ας» το ο­ποί­ο θα α­να­πτύ­ξουν α­ξι­ο­λο­γό­τα­τοι ει­ση­γη­τές. 

Πηγή: http://orthodoxia-pateriki.blogspot.com/2010/04/blog-post_2265.html