Στο ύψωμα νότια του
Ρεθύμνου είναι χτισμένο το χωριό Καστελλάκια, όπου βρίσκεται η μικρή
ιστορική εκκλησία της Παναγίας, της Ζωοδόχου Πηγής (εορτάζει την
Παρασκευή μετά το Πάσχα). Η ιστορία του περιλαμβάνει το εξής γεγονός,
που το γνωρίζουμε από διηγήσεις παλαιών κατοίκων της περιοχής (μένω στο
διπλανό χωριό, τα Περιβόλια –σήμερα Περιβόλια και Καστελλάκια είναι
προάστια του Ρεθύμνου), αλλά επί του παρόντος το αντλούμε από άρθρο του
δασκάλου Νίκου Δερεδάκη στην εφημερίδα «Κρητική Επιθεώρηση» της 3 Μαΐου
2008, σελ. 8.
Η παράδοση αναφέρει
ότι μετά την κατάληψη του Ρεθύμνου από τους Τούρκους, το 1646, τα
Καστελλάκια περιήλθαν στα χέρια ενός ισχυρού Τούρκου, που ονομαζόταν
Χαρτζαλής. Μόλις πήρε στην κατοχή του το μικρό οικισμό, έσπευσε να
μεταβάλει την εκκλησία σε αχυρώνα. Όταν πέθανε ο Χαρτζαλής, η περιουσία
του, μαζί με τα Καστελλάκια, περιήλθαν στον ανηψιό του τον Τσιτσέκο, που
ήταν καλός και συνετός άνθρωπος. Η παράδοση συνεχίζει, ότι ένα βράδυ
εμφανίστηκε στον ύπνο του Τσιτσέκου η Παναγία και του είπε να επαναφέρει
την εκκλησία στην αρχική της μορφή. Ο Τσιτσέκος αδιαφόρησε, μη δίνοντας
σημασία στο όνειρο. Το επόμενο βράδυ εμφανίστηκε ξανά η Παναγία και
επιτακτικά αυτή τη φορά του ζήτησε το ίδιο πράγμα. Ο Τούρκος αυτή τη
φορά φοβήθηκε τόσο, ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα ξανάκανε τον
αχυρώνα εκκλησία. Μέσα στο ναό, μάλιστα, τοποθέτησε και μία εικόνα της
Παναγίας που είχε βρει, άγνωστο πως, στον αχυρώνα. Ακόμα ο Τσιτσέκος
πρόσφερε στην Παναγία και δέκα μπακίρινα μίστατα λάδι (κουρούπι εκατό
οκάδων).
Ο Τσιτσέκος
τοποθέτησε ως φύλακα της εκκλησίας μια Τουρκάλα, η οποία διατηρούσε και
την εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής και δεν επέτρεπε σε Τούρκο να την
πλησιάσει, αφού πίστευε πολύ στη δύναμη της Παναγίας. Κάποτε, μάλιστα,
όταν ένας χριστιανός από το Ατσιπόπουλο, μαζί με το άρρωστο παιδί του
πήγε στην εκκλησία να ανάψει μια λαμπάδα, για να γιάνει η χάρη της το
παιδί, η Τουρκάλα του είπε ότι το παιδί του δεν πρόκειται να γίνει καλά
και ότι μόλις φθάσει στο Ρέθυμνο αυτό θα πεθάνει, όπως και έγινε.
Πάντως, και οι
Τούρκοι της περιοχής σέβονταν και προστάτευαν το ναό της «Μαϊρέ-Χανούμ»,
όπως την έλεγαν. Την ημέρα του πανηγυριού, Παρασκευή του Πάσχα, άρμεγαν
τα ζώα τους σε κοινά δοχεία με τους χριστιανούς, αυτοί έφευγαν και
άφηναν το γάλα να το πιουν οι πανηγυριστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου